Мәктәптә укытучы апаның сөйләгәне истә калган. “И, балалар, эшләгез сез, иң мөкатдәс нәрсә – эш...” Өйгә кайтсаң да өлкәннәр: “И, фәлән кешенең баласы эшчән дә инде, көне буе су ташыды, бәрәңге утады.
Ә сорау туа…
Илдә кризис дибез. Ул кризис дигәнне мин аз гына башкачарак күз алдына китерәм бугай. Эш юк, акча юк, ашарга юк... Тирә-якта ачлар, хәерчеләр... Ләкин бу илдәге кризис мин күз алдына китергәнчә түгел.